بررسی علائم بالینی و آزمایشگاهی و گزارش موارد مقاوم به کلرامفنیکل در 100 بیمار تب تیفوئیدی بستری در مراکز آموزشی درمانی شهید فهمیده و بیمارستان رازی ار سال 1371 تا 1376 کرمانشاه

بیماریهای عفونی گسترش چشمگیری داشته و علیرغم پیشرفت های علم طب و بهداشت عمومی طی قرن اخیر ریشه کنی کامل آبله و بی باکی کودکان از دیفتری، کزاز، فلج اطفال و یا سیاه سرفه، هنوز مالاریا و حصبه، سل و عفونتهای مقاربتی جامعه انسانی را تهدید می کند و پیدایش سوشهای مقاوم مولد بیماری تهدیدی در خنثی سازی داروهای رایج می باشد، در این مطالعه توصیفی 100 بیمار مبتلا به تب تیفوئیدی زیر 14 سال سن که دارای کشت خون مثبت و تحت درمان با کلرامفنیکل قرار گرفته بودند از نظر اپیدمیولوژی و شکایات بیماران و یافته های بالینی و آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفتند تا معلوم شود که 1) دردصد مقاومت به درمان با کلرامفنیکل 2) حداکثر و حداقل مدت پاسخ به درمان 3) آیا هنوز کلرامفنیکل داروی درمان هست یا نه؟ 4) ارزش تستهای سرولوژی در تشخیص چقدر است ؟ در این بررسی معلوم شد که بیماری تقریبا در دو جنس شیوع یکسانی دارد و غالبا افراد 5-9 ساله بودند و بیشترین بیماران بستری (61 درصد) شده ساکن شهر کرمانشاه بودند. در 18 درصد بیماران علائم بالینی بطور ناگهانی شروع شده و 100 درصد بیماران با شکایت تب مراجعه کرده اند و شایعترین یافته بالینی (91 درصد) نیز تب بوده است . غالب بیماران (32 درصد) تاکیکارد (pr 120) و فقط (3 درصد) بیماران برادیکرد بوده اند. (68 درصد) بیماران آنمیک بوده و هموگلوبین کمتر از 12gr/dl داشته اند. لکوپنی (wbc 4000) در 14 درصد بیماران مشاهده شده است و esr در 83 درصد بیماران مثبت (esr 30) گزارش شده است . و crp در 82 درصد بیماران مثبت گزارش شده است ، در 51 درصد موارد کشت مدفوع درخواستی در هفته اول بیماری سالمونلا تیفی رشد کرده است و تست ویدال در 79 درصد بیماران مثبت گزارش شده و بیشترین مقدار (28 درصد) مربوط به آنتی بادی o و با عیار 1/320 بوده است ، 72 درصد بیمارانی طی 3-5 روز به درمان با کلرامفنیکل پاسخ داده اند. در این مطالعه 2 درصد بیماران مقاوم به آمپی سیلین و 4 درصد مقاوم به کلرامفنیکل بودند. مقاومت به کلرامفنیکل در حال افزایش است و مکانیسم آن از طریق پلاسمید حاوی فاکتور r و عامل آن را مصرف وسیع و بی حساب آنتی بیوتیکها در انسان و حیوانات ذکر کرده اند. در صورت مقاومت به کلرامفنیکل، سنتریاکسون یا کوتریمکسازول و در بالغین بالای 16 سال سفالسپورینهای نسل دوم و یا فلوروکینولونها توصیه می شود.